Yetiş Nejdet Koçak yetiş,
Türkmenlerin imdadına yetiş.
Sen gittin başıboş kaldık,
Bu yollarda dolanıp döndük.
...
Feryat ettik! Senin yakalanmana,
Ses çıkarmadık masum ölümüne,
İdam sehpasına başı dik gittin,
Türklük uğruna canını verdin.
Türkmenler için bir tarih yazdın,
İstiklâl ümidini kabrine kazdın.
Ömrün boyunca hep bizi düşündün,
Türkmen uğruna hayattan oldun.
Otuz sene oldu sen gideli;
Bıraktığın yerden ne ileri ne geri,
Yetiştirdiğin adamlar başımıza geçti,
Para, koltuk kavgasında birbirine düştü.
Hepsi para için vayına düştü,
Milletin geleceği sıyana düştü.
Her kapıyı çaldık adını andı,
Senin arkandan bizleri kullandı.
Hakkını halel etme bu adamlara,
Senin davanı yarı da bırakanlara,
Yeti artık diyoruz bu olaylara,
Türkmeneli karşı çık bu olanlara.
Ses çıkarmadıkça bunlar gelir başına,
Tez ol başını kaldır bak karşına,
Böyle kalsa tarihe karışır gideriz.
Musibeti engelleyen sadece bizleriz.
Ey Türkmen isyan et bu sisteme,
Gençlere yol verin koyulsun düzene,
Toprağına, milletine sahip çık nola,
Biraz tez ol ağlama sonra,
Ey Nejdet üzülme seninleyiz vallah,
Davana sahip çıkan bizleriz billâh.
Toprağın şad olsun rahat uyu sen,
Türkmenlerin aklından hiç çıkmadın sen.
İstiklâl yakındır gençler birleşse,
Türkmenlerin Bayrağı al kana bulaşsa,
Gençler birleşir, yol verilse,
İstiklâl için herkes canından olsa.
Türkmeneli için canımızı versek,
Bu ümit gerçekleşir yarına dek,
Geçmişi olmayan devlet olmaz!,
Bizler asiliz sonsuza dek…
ERBİL GAZETESİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder